Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

κάτι που μου ’ρθε για τον εγκλεισμό



Περνούσα πριν καιρό απ’ το πάρκο Τρίτση, και ήταν κόσμος πολύς μαζεμένος στις εκδηλώσεις του Θερσίτη. Προβολές, κουβέντες, συναυλίες, πηγαδάκια, εγκαταστάσεις με φωτογραφίες, κείμενα, έντυπα, αφίσες, και όλα αυτά τα όμορφα πράγματα που μπορεί να συναντήσει κάποιος όταν πλαισιώνει αυτοοργανωμένα εγχειρήματα. Όλα αυτά, και άλλα πολλά, που μέσα από συλλογικές διαδικασίες καταφέρνουν να απελευθερώνουν χωροχρόνους, να δημιουργούν ρήξεις. Και άλλες ρήξεις με το υπάρχον. Να δυναμώνουν τις συντροφικές σχέσεις και να ανοίγουν μονοπάτια που περιμένουν να περπατηθούν.. .
Κάτι ήθελα να πω όμως…
Α! Ναι το κουίζ!
Μια πολύ ωραία ιδέα που στήθηκε στον χώρο( που δεν θα περιγράψω ακριβώς, για να ζηλέψουν όσοι δεν ήρθαν) και ένα τυχερό χέρι που τράβηξε απ’ τη σακούλα το από εμένα συμπληρωμένο κουίζ, έκαναν επιτέλους να πέσει στα χέρια μου ο «Ρομπέρτο Τσούκκο» που τόσα χρόνια από αμέλεια δεν είχα διαβάσει.

Και να κάποια αποσπάσματα που τόσο όμορφα κατά την γνώμη μου συνηγορούν στο γκρέμισμα των φυλακών, στην επίθεση στις εικόνες και τα αυτονόητα που αυτές παράγουν, στην απομυθοποίηση και το ξεμπρόστιασμα της «ελευθερίας» που ευαγγελίζονται οι κάθε λογής ταγοί της «δημοκρατίας». Γιατί μάλλον ρε παιδιά φυλακισμένος είσαι τελικά όταν πείθεσαι πως είσαι ελεύθερος, και ελεύθερος όταν κατανοείς πως σκλάβος είσαι.

Ο Τσούκκο στον ήλιο.

«Από πάνω.
Δεν πρέπει να προσπαθείτε να διασχίσετε τους τοίχους, γιατί, πέρ’ απ’ τους τοίχους, υπάρχουν άλλοι τοίχοι, υπάρχει πάντα η φυλακή.
Να δραπετεύετε απ’ τις στέγες, προς τον ήλιο.
Δεν θα βάλουν ποτέ έναν τοίχο ανάμεσα στον ήλιο και τη γη.
Οι φύλακες δεν υπάρχουν.
Αρκεί να μην τους βλέπετε.
Έτσι κι αλλιώς θα μπορούσα να πιάσω πέντε μ’ ένα χέρι μόνο και να τους λιώσω μ’ ένα χτύπημα.
Όταν προχωρώ, ξεχύνομαι, δεν βλέπω τα εμπόδια, κι επειδή δεν τα ‘χω κοιτάξει, πέφτουν από μπρος μου μόνα τους.
Είμαι μοναχικός και δυνατός, ειμ’ ένας ρινόκερος…»

«Κοιτάξτε τον ήλιο. Δεν βλέπετε τίποτα; Δεν βλέπετε πως κινείται απ’ τη μια μεριά στην άλλη; Κοιτάξτε αυτό που βγαίνει απ’ τον ήλιο. Είναι το σεξουαλικό όργανο του ήλιου. Από κει έρχεται ο άνεμος. Κινήστε το κεφάλι: θα τον δείτε να κινείται μαζί σας. Αυτή είναι η πηγή των ανέμων. Στρέψτε το πρόσωπό σας στην ανατολή και θα μετακινηθεί κι αυτός. Κι αν στρέψετε το πρόσωπό σας στη δύση, θα σας ακολουθήσει.»



ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

1 σχόλιο:

  1. Τοίχο ανάμεσα στον ήλιο και τη γή δεν θα βάλετε ποτέ...ποτέ στον Θοδωρή!

    ...κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις λέμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή