Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Κείμενο της συνέλευσης εργαζομένων στο εστιατόριο μπούκα





Κείμενο της συνέλευσης εργαζομένων στο εστιατόριο μπούκα, οι οποίοι προβήκανε σε καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας και επίσχεση εργασίας, απαιτόντας την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων τους:



Το Σάββατο 5 Φλεβάρη 2011, όλοι οι εργαζόμενοι της μπούκας Θεσσαλονίκης, προχωρήσαμε σε στάση εργασίας. Οι λόγοι της απόφασής μας για στάση ήταν συγκεκριμένοι, όπως συγκεκριμένη ήταν και η στάση της εργοδοσίας τον τελευταίο χρόνο. Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε την πορεία των πραγμάτων που λάμβαναν χώρα στην επιχείρηση παρουσιάζοντας τα γεγονότα, όπως επίσης και την στάση μας ως εργαζόμενοι απέναντι σε αυτά. Με αυτό τον τρόπο θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο γύρω από την συγκεκριμένη επιχείρηση και να παρουσιάσουμε την πραγματικότητα από την πλευρά των εργαζομένων.

Από τον περσινό Φλεβάρη 2010 η εργοδοσία προχωρούσε σε κινήσεις που είχαν σε γενικές γραμμές και σε τελική ανάλυση έναν στόχο και ένα αποτέλεσμα. Ο στόχος φυσικά ήταν να αυξηθούν/ διατηρηθούν τα κέρδη, και το αποτέλεσμα να την πληρώνουν οι εργαζόμενοι. Έγιναν περικοπές στις ώρες, περικοπές στα πόστα, περικοπές στα ένσημα, και όλα αυτά με τα γνωστά προσχήματα. «Δεν βγαίνουμε, χρωστάμε, όλοι μαζί πρέπει να ζοριστούμε». Απλήρωτες υπερωρίες, σε περιπτώσεις υπεργασία, εικονικές συμβάσεις, ωράρια λάστιχο και προγράμματα σύμφωνα με το καλύτερο ρολάρισμα του μαγαζιού, απειλές πτώχευσης, και συνεχόμενες απαιτήσεις, είναι απλά ακόμα μερικά κομμάτια που συνέθεταν την πραγματικότητα, και συνέβαλαν στην όξυνση των σχέσεων και στην ρήξη. Δεν θα επιχειρήσουμε εδώ να επιχειρηματολογήσουμε πάνω στα αυτονόητα. Αυτά άλλωστε ακούγονται σε όλα τα μαγαζιά που κινούνται σε αυτήν την εις βάρος των εργαζομένων κατεύθυνση για την αύξηση/ διατήρηση των κερδών τους, ειδικά με την πρόφαση της «κρίσης».

Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές και προκλήσεις από την μεριά της εργοδοσίας, οδήγησαν στην παραίτηση πέντε συναδέλφων μας, μιας και η πραγματικότητα δεν άφηνε και πολλά περιθώρια, όπως επίσης και γιατί ο αξιακός κώδικας του καθενός καθορίζει και την στάση του, πράγμα πλήρως κατανοητό και σεβαστό. Εν τέλη λίγο πριν το καλοκαίρι, φτάσαμε να συνεχίζουμε να εργαζόμαστε οκτώ συνάδελφοι οι οποίοι αποφασίσαμε να κινηθούμε συλλογικά απέναντι στην εργοδοσία, αν και καιρό πριν δουλεύαμε χωρίς τέτοια διάθεση, «απονήρευτοι», μιας και η δουλειά πήγαινε καλά και η εργοδοσία δεν είχε κάποιο λόγο να φανερώσει τις διαθέσεις της. Φυσικά βέβαια η στάση μας μεταλλασσόταν με τον καιρό, μιας και η αδιαλλαξία της εργοδοσίας μας ωθούσε όλο και περισσότερο στα άκρα. Φράσεις, στάσεις, απαιτήσεις, κατηγορίες και νέες κινήσεις εναντίον μας ήταν και είναι αιτίες σκλήρυνσης της στάσης μας. Για παράδειγμα, πριν το καλοκαίρι, σε μια προσπάθεια για φρενάρισμα της κατρακύλας κάναμε πρόταση για κολεκτιβοποίηση της επιχείρησης με δικούς μας όρους που τους γνωστοποιήσαμε στην εργοδοσία, έχοντας στόχο να κάνουμε ξεκάθαρο πως αν είναι να μοιραστούμε την χασούρα, θα έχουμε κι εμείς λόγο για το μαγαζί. Η απάντηση σε αυτήν την πρόταση ήρθε το Σεπτέμβρη, και ήταν διαφωτιστική. Περαιτέρω μειώσεις ωρών, περικοπές στους μισθούς και αδιαλλαξία. Σε αυτή τη συνθήκη, μετά από κουβέντα αποφασίσαμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε σε μια απογυμνωμένη πλέον συνθήκη αφεντικών-εργατών, και εξηγούμαστε χωρίς να απολογούμαστε.

Η μισθωτή εργασία για βιοποριστικούς λόγους είναι μια εκβιαστική πραγματικότητα που δύσκολα αφήνει περιθώρια. Συνεχίσαμε να δουλεύουμε ενωμένοι απέναντι στην εργοδοσία, συνδιαμορφώνοντας τις κινήσεις μας, κάνοντας το πρόβλημα του ενός εργαζόμενου πρόβλημα όλων διεκδικώντας τα αυτονόητα, με γνώμονα την αλληλεγγύη και την συναδελφικότητα να διαποτίζουν τις σχέσεις μας. Είναι μια εμπειρία που μας δυνάμωσε, μας ένωσε, μας ωρίμασε και συνεχίζει να το κάνει. Όλη αυτή η διαδικασία αλληλεγγύης, συνδιαμόρφωσης και αγώνα αποτελεί για εμάς μια συνειδητή πολιτική επιλογή.

Σίγουρα υπάρχουν αντιφάσεις, σίγουρα μπορεί να προκύψουν ερωτήματα, αλλά αυτό που έχουμε να πούμε είναι πως στην πράξη τις/τα αντιμετωπίζουμε. Η διαδικασία της οργάνωσης των εργαζομένων, ειδικά όταν στόχος είναι η αξιοπρεπής στάση και όχι ο κανιβαλισμός, δεν είναι μια υπόθεση που επιδέχεται κάποιο φόρεμα διαχρονικής επαναστατικής στάσης, εφαρμοσμένης και επιτυχημένης. Κάθε περίπτωση σε κάθε εργασιακό χώρο είναι ιδιαίτερη και μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί. Δεν υπάρχουν πεπατημένες γιατί πολύ απλά δεν τις βλέπουμε να ανθίζουν. Ανακαλύπτουμε τον δρόμο του αγώνα αγωνιζόμενοι. Έτσι για μας ήταν επιλογή να σεβαστούμε ο ένας τις ταχύτητες του άλλου, για να προχωράμε μαζί διεκδικώντας, με αμοιβαίες υποχωρήσεις όσων αφορά την στάση μας καθιστώντας την έτσι όσο πιο συλλογική γίνεται. Γιατί πολύ απλά έτσι βλέπουμε τα πράγματα να προχωρούν.

Τους τελευταίους μήνες, απ’ τον Σεπτέμβρη και μετά απ’ όπου έγινε απόλυτα ξεκάθαρο το τοπίο με συγκεκριμένες συμφωνίες με την εργοδοσία και μια «νέα εποχή» να ξεκινά, βρεθήκαμε αντιμέτωποι ξανά με λόγια μεγάλα, και εκδικητικές στάσεις. Αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές από την πλευρά των αφεντικών, αθέτηση των συμφωνιών, μια συνεχής λογική του στυλ «όποιος δεν θέλει να δουλεύει έτσι, να φύγει», μιας και βολεύει την εργοδοσία να παραιτηθείς από τα δικαιώματά σου και την εργασία σου. Συστηματική και εκδικητική αργοπορία πληρωμών χωρίς καμιά προειδοποίηση, κάνοντας δύσκολη ακόμα και τη διαβίωσή μας. Στην πραγματικότητα διεκδικούμε συνεχώς να πληρωθούμε τα δεδουλευμένα. Αργοπορία καταβολής δώρων και των όποιων επιδομάτων, (τα οποία καμία σχέση δεν έχουν με αυτά που πραγματικά δικαιούμαστε) με τουλάχιστον αστεία επιχειρήματα που λίγο πολύ λένε πως έτσι είναι τα πράγματα, και όλα είναι καλά.

Για όλους αυτούς τους λόγους και για πολλούς άλλους, σήμερα Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011 προβήκαμε σε καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας για να διεκδικήσουμε τα δεδουλευμένα. Και ταυτόχρονα προχωρούμε σε επίσχεση εργασίας, αρνούμενοι να προσφέρουμε άλλο εθελοντικά την εργασία μας στην εν λόγω επιχείρηση υπό αυτές τις συνθήκες, καθιστώντας παράλληλα δημόσια ξεκάθαρη τη θέση μας.

Απαιτούμε την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων.

Υπερωρίες, κυριακάτικα, νυχτερινά, υπόλοιπα δώρων, επιδόματα αδείας, τελευταίους μισθούς.

Οι εργαζόμενοι/ες

στο εστιατόριο μπούκα στη Θεσσαλονίκη.

11/3/२०११

12 σχόλια:

  1. Μπράβο στις εργαζόμενες και στους εργαζόμενους...Επιτέλους ας καταλάβουν κάποιοι οτι ακόμα και στα "συντροφικά" μαγαζάκια κάποιοι/ες δεν διασκεδάζουν....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παιδιά λίγο ψυχραιμία. Αυτά που καταγγέλετε είναι πολύ σοβαρά και για μένα κακώς τα κάνετε δικαστικά αν είστε όπως εγώ ξέρω αντεξουσιαστές. Πριν 3 χρόνια οι αναρχικοί εδώ που μένω (κορομηλά ) σπάσανε την επιθεωρηση εργασίας. Τώρα ζητάνε τη βοήθειά της;;;
    Κι επειδή έχω έρθει και στο μαγαζί εμένα προσωπικά δεν μου φάνηκε ότι ζορίζεστε. (Βασικά ήμασταν η μόνη παρέα για μια ώρα και όλοι ήταν αραχτοι). Εγώ δουλεύω στα γκουντις και απαγορευεται να κάτσω για 8 ώρες και παίρνω 680 το μήνα για 5ημερο 8ωρο. Φιλικά Δανάη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. παντώ προσωπικά και δεν εκπροσωπώ καμιά συνέλευση εργαζομένων.


    καλημέρα σε όλους και σε όλες.
    έχω σβήσει το δεύτερο σχόλιο γιατί ξεχείλιζε πανικός. ο/η συντάκτης του έγραφε όνομα ανθρώπου,
    τα "επιχειρήματά" του/της ήταν επιπέδου που εύκολα χρησιμοποιείται από ανώνυμους, δύσκολα όμως μπορεί να στηριχθεί δημόσια. Το να αναπαράγεις τα λόγια του αφέντη (με σεξιστικό τρόπο κι όλας) σημαίνει πως είτε έχεις πάρει θέση, είτε είσαι από αυτούς που τα ξέρουν όλα από πριν και η στάση τους στη ζωή και στη δουλειά τους είναι ξεκάθαρη. Ε πες την μας! πληζ...να έχουμε να αντιγράψουμε κάποιον...ασχέτως που το σχόλιο ήταν ανεδαφικό...για το ύφος απαντώ... καλύτερα να μην επεκταθούμε άλλο στο συγκεκριμένο. αν θέλεις να κάνεις γόνιμη κριτική, κάν' την. διαφορετικά όλοι καταλαβαίνουν πως ή εμπάθειες βγάζεις, ή δεν ξέρεις να διαβάζεις. γιατί την ιστορία την ξέρεις καλά...από μέσα...ξεκάθαρο αυτό δεν νομίζεις?

    καλό απόγευμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. φίλη δανάη.
    πάλι προσωπικά μιλώ.
    σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι πανικόβλητοι. όλες οι κινήσεις όπως αναφέρει και το κείμενο προήλθαν μετά από συνδιαμόρφωση, και ως απάντηση στις προκλήσεις τις εργοδοσίας. προφανώς πρέπει να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή πως η επιθεώρηση εργασίας είναι ένα τεράστιο όπλο στα χέρια των εργαζομένων. Εάν αυτό δεν κάνει την δουλειά του, είναι ένα άλλο θέμα. Επίσης οι εργαζόμενοι της μπούκας, δεν οφείλουν να απολογηθούν σε κανέναν για την όποια κίνηση του α/α χώρου γενικότερα. Αυτό που ήθελα να σου πω είναι πως εάν είσαι μέσα σε έναν εργασιακό χώρο όπως μου λες κι εσύ αν είναι αλήθεια αυτά που γράφεις, καταλαβαίνεις καλύτερα τις μαλακίες που παίζουν εκεί. Οι πελάτες για παράδειγμα δεν γνωρίζουν τη συνθήκη που βιώνεις, όπως δεν γνωρίζεις κι εσύ την συνθήκη που βιώνουν και οι εργαζόμενοι της μπούκας. Άρα είναι στο χέρι σου να βρεις τρόπο να πεις πως δεν διασκεδάζεις εκεί, και πως σε εκμεταλλεύονται. Όπως και στην μπούκα.

    Πάντως πρέπει να αλλάξουμε οπτική για τα εργασιακά θέματα. Δεν χρειάζεται να φάνε όλοι οι εργαζόμενοι σκατά για να έχουν το δικαίωμα να μιλήσουν για τις συνθήκες δουλειάς τους. Και κάποιες διευκρινήσεις. Δεν υπάρχει κάτι δικαστικό ακόμη. Μέχρι τώρα έχουμε εξωδικαστικά όπλα εργαζομένων που χρησιμοποιήθηκαν για να είναι οι εργαζόμενοι καλυμμένοι μετά από απειλές πτώχευσης που δέχτηκαν, και πολιτικά μέσα όπως το κείμενο που διάβασες. Και δεν ζητάν καμία βοήθεια προφανώς από την επιθεώρηση…πίστεψε με δεν μπορούν αν σε βοηθήσουν και πολύ…
    πάντως αν σε ενδιαφέρει πραγματικά, καλό θα είναι να μιλήσεις με τους εργαζομένους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ωχ ξυπνήσανε πάλι οι βρικόλακες του ίντερνετ.
    Ξεναγέ, επειδή θα μπεις ως μη όφειλες σε θέση
    να απαντάς στον κάθε πικραμένο που με αιχμή
    ένα εργασιακό θέμα θα θέλει να πει την πικραμένη ιστορία του, και τις γνωστές και μη εξαιρετέες κουταμάρες προτείνω την απενεργοποίηση σχολίων σ΄αυτή την ανάρτηση.
    Φιλάκια και καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ιδια ειν τ'αφεντικα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ίδια είν τ αφεντικά και χειρότερα ειν τα αναρχικά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μάλλον πρέπει να βγάλουμε το κείμενο της τερα για το ξιλικι στα πανεπιστήμια για να γελάει και το παρδαλό κατσίκι μαζί σας. Δούλοι μέχρι το μεδούλι.
    Από ροτόντα σε λέω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κι από μαγαζάτορα σε μαγαζάτορα κολλάτε... Μια μέρα στη ροτόντα δεν θα μείνει κανένα απ' τα μαγαζάκια σας...
    Άντε σβήστο γρήγορα....
    Φωτιά στα κωλομάγαζα της κάθε κλίκας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. μπήκε η άνοιξη!
    εμπρός βήμα ταχύ!
    όλα μαζί στην εξοχή!

    ασχοληθείτε καλύτερα με τπτ άλλο, και αφήστε τον καθένα να κάνει ότι νομίζει!
    φτάνει πια με τα ρεζιλίκια σας.
    προσδιορίζεστε συνέχεια κράζοντας τον έναν και τον άλλο, χωρίς να κάνετε απολύτως τπτ!
    και το ποιος γελάει με ποιον, είναι μια ιστορία που προφανώς και δεν σας παίρνει
    ...άκους εκεί!"από ροτόντα σε λέω!" και απειλές...ε κάψτε τα ρε όλα τα μαγαζάκια...και κλεψτε και κανα κινητό από κάναν δαπίτη και πάρτε και ανάλυψη...βγάλτε και τα κείμενα να δούμε ρεζίλιδες.εσωτερικά κιόλας!τέτοιες απειλές ούτε ο τριανταφυλλόπουλος!ΡΕΖΊΛΙΑ!

    φωτιαφωτιαπουτσαμουνιφωτιακωλοςφωτιαφωτιαφωτιασελεω...πρεζαπρεζαομορφη!


    (και μια ζωή ανώνυμα οι κατινιές...και τα πόδια στην πλάτη...κι αν τη στάση των εργαζομένων τη βλέπεις σαν στάση δούλων, πες μας και για τη δική σου...από που ζεις?ε?)

    (ένας άσχετος με τα μαγαζακια, αλλά όχι και με τον χώρο...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή