μούδιασμα

Δύσκολοι καιροί για γράψιμο.

Ναι ναι…

Ξέρω…

Συχνά ξεκινώ έτσι, αλλά είναι δύσκολοι.

Για να γράψεις κάτι ολόδικό σου, πρέπει να είσαι και ψιλοσκατά…

Άλλη μια μέρα που μου έφυγε μέσα απ’ τα χέρια όμως τελειώνει, και έχω πλέον συλλογή από δαύτες.

Είναι ψιλοσκατά φάση…δε λέω…να σου φεύγουν έτσι οι μέρες…

Αλλά εκεί είναι που στεριώνουν μέσα σου τα μικρά όμορφα πραγματάκια.

Που ζυγίζουν τόσο λίγο.

Και σου λεν πως όσο σκατά κι αν πάει η φάση, δεν θα σου είναι βάρος ούτε η παρουσία τους, ούτε η απουσία τους.

Τα μικρούλια τοσοδούλικα πραγματάκια είναι αυτά που τελικά ρίχνονται με τα μούτρα να καθαρίσουν για πάρτη σου.

Ένα γλυκό πρωινό ξύπνημα…

Ένα πρωινό της κακιάς ώρας πλην όμως για το καλημέρα της μέρας σου…

Μια ταινία πριν κοιμηθείς…

Κι όλ’ αυτά με δημιουργική διάθεση πάντα…

είναι ψιλομονόδρομος

για να μην μας παίρνουν από κάτω εντελώς

οι ψιλοσκατά φάσεις…

άντε…

μμμμμ……

νομίζω είναι το πρώτο αισιόδοξο που γράφω…

ρε μπας και το χάνω σιγά σιγά…