Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Δεν φοβάμαι πια!

Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να ξεπεράσω τον παιδικό φόβο μου.

Πολλά χρόνια φόβου, κάμποσα χρόνια που δεν προβαλλόταν η φρουτοπία στην τηλεόραση, και ένα τυχαίο γεγονός που συνέβη σήμερα το πρωί, είναι οι λόγοι που γράφω αυτή την ανάρτηση.


Βλέπετε ανήκω στην κατηγορία παιδιών που μεγάλωσαν με στρουμφάκια, τομ και τζέρι, χελωνονιντζάκια, και θάντερκατς…


Όσο τρομακτικός κι αν ήταν ο «Μάμρα» στους θάντερκατς, φρόντιζα να κλείνω για λίγο τα μάτια μου στις σκηνές που έβγαινε (χωρίς να με βλέπουν οι γύρω και με πουν φοβιτσιάρα), και έτσι κατάφερνα να βλέπω αυτό το μικιμάου χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.


Οι στιγμές όμως που άλλαζα πανικόβλητη κανάλι, ήταν όταν έπεφτα πάνω σε κουκλοθέατρο.


Και η ερτ είχε πολλά τότες…

Τερατόμορφες κούκλες, απότομες κινήσεις και στριφογυρίσματα πλασμάτων που δεν ήταν μικιμάου, αλλά κάτι άλλο…από υλικά αληθινά…υφάσματα σαν αυτά που είχαμε κι εμείς στο σπίτι…που μπορεί να ζωντάνευαν από στιγμή σε στιγμή…και αυτός ο Κώστας ο Σκώκος…αχ αυτός ο σατανικός αφηγητής της φρουτοπίας…μα είναι φωνή αυτή για παιδικό; Πείτε μου! Εγώ φταίω;


Και δεν ήμουν φοβιτσιάρα…

ούτε οι απότομοι θόρυβοι με τρόμαζαν ποτέ, ούτε το σκοτάδι.

Η ηλεκτρική σκούπα μόνο, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία…

Άρα;;;…άρα ποιος έφταιγε; ΜΑ Η ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ ΦΥΣΙΚΑ!


Μ αυτά και μ΄ αυτά που λέτε δεν μπορούσα με τίποτα να παρακολουθήσω αυτή τη σειρά. Αργότερα βέβαια που μεγάλωσα, δεν με απασχολούσε ιδιαίτερα αυτός ο φόβος, μιας και είχα ξεκαθαρίσει πως ότι μας δείχνει η τηλεόραση είναι ψέματα…Είχα αφήσει λοιπόν στην τύχη το αν θα έπεφτα ποτέ πάνω σε κάνα επεισόδιο, και υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως θα καθόμουν με ευχαρίστηση να το δω.


Σήμερα το πρωί λοιπόν, ήταν αυτή η μέρα. Αφού γύρισα σπίτι μετά από μια πρωινή ξενάγηση σε όλους τους ορόφους του Ι.Κ.Α., άνοιξα την τηλεόραση και να σου η φρουτοπία!


Ομολογώ πως ξεράθηκα στο γέλιο!

Ήταν το παρακάτω επεισόδιο, και ήταν ξ ε κ α ρ δ ι σ τ ι κ ό !

Δεν έχω ακούσει ποτέ τόσες παραφράσεις λέξεων και εκφράσεων μαζεμένες, με βάση τη λέξη μήλο ή οποιαδήποτε άλλη τέλος πάντων…


Απολαύστε το!

Εγώ τουλάχιστον…ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΙΑ!



Μου πέρασε απ’ το μυαλό ομολογώ πως το σενάριο θα μπορούσε να το είχε γράψει και γνωστή παραφράστρια που κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Ή τουλάχιστον θα κυκλοφορεί μόλις γίνει καλά…

4 σχόλια:

  1. Δηλαδή δεν έμαθες ποτέ τι συνέβει στο Θάνο το κολοκυθάκι; Και τι ρόλο είχε να παίξει στην εξαφάνιση του Μανώλη του μανάβη ο Βρασίδας το κρεμύδι;;
    ΜΙΛΑΣ ΣΟΒΑΡΑ;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. επειδη απ οτι καταλαβα μαλλον βλεπαμε τα ιδια παιδικα, μηπως θυμαμαι σε ενα παρακαναλι μια εκπομπη με δυο κουκλες που ειχαν σπαστο σαγονι και σου μαθαιναν ντεμεκ κιθαρα? ηταν πολυ τρομαχτικες...
    επισης θα με ενδιεφερε πολυ η αποψη σου για το "του κουτιου τα παραμυθια" και τα ψυχολογικα της παρασκευουλας
    http://www.youtube.com/watch?v=QSfN31gxF9A

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. όχι φίλε μου φίλε του οικονόμου!
    δεν έμαθα ποτέ...και σήμερα κατάλαβα πόσο μεγάλο λάθος ήταν που δεν αναζήτησα την φρουτοπία χρόνια πριν...
    μην μου πεις το τέλος! θα τα δω όλα!

    ανώνυμε βραδιάτικα πας να με τρομάξεις?
    αμάν έκανα να δω φρουτοπία!
    ειδικά αυτό το "του κουτιού..." ούτε το όνομά του δεν τολμώ να πω...πραγματικά ότι πιο τρομακτικό έπαιξε έβερ...είναι επιπέδου «τιμωρία σε κατηχητικό στα άτακτα παιδιά»...!!!

    όσο για την άλλη εκπομπή, δεν την θυμάμαι...ίσως επειδή εκεί που μεγάλωσα, παρακανάλια πιάσαμε μετά το 1994...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλά υπάρχει πολύς κόσμος τελικά με παιδικά τραύματα από αυτές τις ανατριχιαστικές κούκλες :-P!
    Τη φρουτοπία ποτέ δεν την είχα πετύχει, αλλά του κουτιού τα παραμύθια τα έβλεπαν κάθε μεσημέρι τα αδερφιά μου και εγώ υπέφερα.
    Όλα τα άλλα παιδικά ήταν ζωγραφιές, οπότε μπορούσα να καταλάβω ότι δεν είναι αληθινά.
    Αλλά αυτές οι κούκλες ήταν ζωντανές και άσχημες και με παραμορφωμένες φωνές!!!!
    Όσο κι αν προσπαθούσε να μου εξηγήσει ό αδερφός μου ότι δεν είναι πραγματικά ζωντανές, δεν μπορούσε να με πείσει. Αυτές κινούνταν και μιλούσαν και δεν ήταν ζωγραφιές!
    Και μεταξύ μας και η Παρασκευούλα τρομακτική μου φαινόταν κι αυτή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή