Τελικά ο άνθρωπος έχει καμιά σχέση με την φύση;

Ένας παιδικός φίλος είπε πως η σπουδαιότερη ανακάλυψη του ανθρώπου τα τελευταία 3000 χρόνια, ήταν η ανακάλυψη του κωλόχαρτου.

Διατηρώ φυσικά επιφυλάξεις γι’ αυτό.

Το ερώτημα είναι αν υπάρχει ακόμη κάποιος δεσμός με την φύση.

Θετικός δεσμός εννοώ.

Με λίγο χιούμορ, και με την βοήθεια της «««ανακάλυψης»»» της φωτογραφίας, θα αποδείξω πως μέσα στις περιπλανήσεις ανά τους αιώνας των αιώνων του ανθρώπινου και του σκυλίσιου είδους, έχει ο καιρός γυρίσματα.

Πως τα φέρνει ο καιρός λοιπόν…

Τα δεδομένα για τα παραπάτω δύο είδη στον κυρίαρχο πολιτισμό είναι ακλόνητα.

Ο σκύλος ήταν λύκος.

Δεν επέλεξε να αφήσει το βουνό και να ‘ρθει στην πόλη, αλλά εξημερώθηκε. Ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου! Δεν κυνηγάει πλέον, παρά τρώει κονσέρβες για λαμπερό τρίχωμα, γερά δόντια, και σούπερ ενέργεια. Πάει κομμωτήριο, σε γιατρό, εκπαιδεύεται, φοράει ρούχα, ή και αδιάβροχα ενίοτε. Να όμως που ο κόσμος μας δεν τους χωράει όλους τους «καλύτερους φίλους του ανθρώπου», και έτσι κάποιοι από αυτούς καταλήγουν απ’ τα σαλόνια, στα αλώνια…(καλύτερο από φόλα, δεν λέω…). Αυτοί είναι οι γνωστοί μας αλητάμπουρες, αδέσποτοι σκύλοι, που είτε την πέφτουν στους ανθρώπους, είτε αν τους φερθείς ξηγημένα θα σε πάνε το βράδυ σπίτι.

Ο άνθρωπος τώρα.

Έχασε τα νύχια του, το τρίχωμά του, την ουρά του, και γενικά εξημερώθηκε. Τα νύχια είναι πλέον για μανικιούρ-πεντικιούρ, το τρίχωμα για αποτρίχωση, και η ουρά ιατρικός όρος για να περιγράψει το κάτω κάτω κομμάτι της σπονδυλικής στήλης. Πλέον κοιμάται σε κρεβάτια, έχει κουβέρτες, μαχαιροπίρουνα κτλ κτλ… Βέβαια ο κόσμος μας, δεν μας χωράει όλους, κι έτσι κάποιοι εξέπεσαν από κάποιες από τις παραπάνω «ανέσεις».

Δεν θα αναφερθώ εδώ για το πόσο άδικος είναι αυτός ο κόσμος….

Το στοιχείο που θέλω να κρατήσω είναι πως καλώς ή κακώς κάποιοι άνθρωποι και κάποιοι σκύλοι, αναγκάζονται να ζουν στους δρόμους. Κι επειδή οι μητροπόλεις δεν έχουν σπηλιές ή χώμα για να σκαφτούν λαγούμια,, οι άνθρωποι και οι σκύλοι αυτοί μένουν στα πεζοδρόμια, κυρίως σε εφήμερες καβάτζες.

Τα δύο αυτά απορριπτέα υποσύνολα των δύο αξιαγάπητων «ειδών της φύσης», οι άστεγοι και οι αδέσποτοι δηλαδή, έχοντας αφήσει μια και καλή τις «ανέσεις» αυτού του πολιτισμού, έρχονται αντιμέτωποι με προβλήματα που εύκολα προσομοιώνονται με αυτά που υποθέτω συναντούσαμε όταν ήμασταν «άγριοι» και όταν οι σκύλοι ήταν λύκοι

Επιβίωση-καταφύγιο-τροφή

Σε αυτή τη συνθήκη (και με την βοήθεια της φωτογραφίας που μου επιτρέπει να γράψω αυτήν την εξυπνάδα) βλέπουμε νομίζω τα υπολείμματα της φύσης πάνω στα δύο αυτά είδη, τα οποία τραβούν μια κοινή πορεία, και κατά συνέπεια φανερώνεται ένας αμυδρός δεσμός που διατηρούν με την φύση και μεταξύ τους, όταν οι καταστάσεις το απαιτούν…

Τα παρακάτω στηρίγματα εξέδρας κάπου στο κέντρο της Αθήνας, όταν είχαν και τα κόντρα πλακέ από πάνω, φιλοξενούσαν άστεγους. Προφανώς για να εκδιωχθούν από εκεί οι άστεγοι, έπρεπε να ξεριζωθούν τα ξύλα.

Όπως όμως συμβαίνει συνήθως, οι συνήθειες και οι καβάτζες διατηρούν πάντα μια αίγλη, που θέλει κόπο να την ξεριζώσουν