Απλά μαθηματικά ή η χειρότερη ανάρτηση;

Δεν θα το κουράσω.
Γιατί το έχω κουράσει και παλαιότερα το ζητηματάκι.
Γιατί επίσης, σήμερα θα με κουράσει.
Θα με ισοπεδώσει για την ακρίβεια, και λέω να το καλοπιάσω.
Θα προσπαθήσω να είμαι όσο ποιο περιεκτική γίνεται.
Θα παρουσιάσω κάποιους αριθμούς με μικρά σχολιάκια, και ελπίζω να μην με βρίσει κανείς στα άλλα σχολιάκια για το προσωπικό κόλλημά μου…

Παρουσιάζω απόλυτα αληθινά στοιχεία που αντιμετώπισα χθες
ο χάρτης πάνω έχει 11 κύκλους που αποτελούν ευρύτερες περιοχές που πήγα
20 παραγγελίες.
σε 4 ώρες
σε 2 ρόδες
με 3 βαθμούς Κελσίου
67 χιλιόμετρα περίπου σύνολο

διαίρεση
5 παραγγελίες την ώρα
1 κάθε 12 λεπτά
6 να πας 6 να γυρίσεις
μέσα σ’ αυτά τα λεπτά χοντρικά από 4 φορές κάνεις τα εξής:
βάζεις/ βγάζεις κράνος, γάντια, κλειδιά,
ανοιγοκλείνεις το κουτί,
περιμένεις ασανσέρ ή ανεβοκατεβαίνεις σκάλες,
ψάχνεις ρέστα,
περιμένεις φανάρια και προσέχεις (όσο μπορείς) μη σε σκοτώσει κάνας μαλάκας διπλοπαρκιάρης και πάρα πολλά άλλα αν δουλεύεις σαλονίκη…
και όλα αυτά ΑΝ ο «δίκαιος» πελάτης θέλει να συνεργαστεί…
(υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να μην θέλει πιστέψτε με…
και παρόλα αυτά να θέλει να φάει
*για παράδειγμα ενδέχεται να παραγγείλει κάποιος και 3 φορές τη μέρα στου διαόλου…)

Σούμα.
Χθες 20 παραγγελίες με πολύ κρύο στις άκρες της πόλης,
3,5 ευρώ πουρμπουάρ σύνολο, εκ των οποίων τα 2 ευρώ (και τα αφαιρώ απ’ την επόμενη πράξη) απ’ τον μάστορα που πάω τη μηχανή για σέρβις.
Αποτέλεσμα. : 0,075 ευρώ ανά παραγγελία
κι από εδώ φαίνεται μόνο το πόσο με σεβάστηκαν και τίποτα άλλο απολύτως

Τι θέλω να πω μ’ αυτό;
Δεν είναι ότι κλαίγομαι.
Απλά απορώ για την εικόνα που έχουν για τους/ τις πακετάδες/ τούδες οι άνθρωποι, και γιατί. και σε καμία περίπτωση δεν λέω πως είναι το μόνο δύσκολο "λειτούργημα", ή το μόνο που αντιμετωπίζεται απαξιωτικά.

Γιατί να μην είναι το πρώτο πράγμα που θα σκεφτείς πριν παραγγείλεις το
αν είσαι μακριά
ή αν βρέχει
ή αν έχει κρύο
ή αν είναι ώρα αιχμής έστω;

Δεν είναι τα πουρμπουάρ.
Έχουμε και αξιοπρέπεια
Είναι ότι δεν υπηρετούμε κανέναν!
Εξυπηρετούμε!
Έχει τεράστια διαφορά.

Κι όλα αυτά την ώρα που δεν πρόλαβα ούτε καν
να σηκώσω το τηλέφωνο να ακούσω
τη φωνή της.

Η 3λεπτη λούφα μου για το μοναδικό τσιγάρο κοιτάζοντας την άνω πόλη και τη θάλασσα από μακριά, μέχρι που με ρουφιάνεψε ένας τεράστιος μαύρος σκύλος που γάβγισε φοβισμένος όσο κι εγώ μάλλον…