Υπάρχουν και νεκροί στην χώρα των εμπορευμάτων

Σαν τρελός όλη μέρα, το μυαλό μαρμελάδα από
φανάρια/
λακκούβες/
κουτιά/
κορναρίσματα/
παράνοια/
οδούς/
αριθμούς/
ονόματα/
θυροτηλέφωνα/
νεύρα/
πολλά νεύρα/
κουμπάκια/
ορόφους/
πάρε/
δώσε/
ρέστα/
τρέλα/
μανιβέλα και πίσω…

Ε λοιπόν λίγο πριν μια μανιβέλα, στην είσοδο μιας οικοδομής την βρήκα!



Δεν είναι δυνατόν σκέφτηκα σαν είδα την καρτούλα αυτή.
Με γελούν τα μάτια μου!
Ε μα δείτε την!
Αγελαδίτσες, χρυσάφι, και όλα τα καλούδια,
με το υπερσλόγκαν:
«Υπάρχουν ευκαιρίες στην χώρα των εμπορευμάτων.»
Ευχόμουν πραγματικά να γυρίσω την κάρτα από την άλλη, να δω ένα τεράστιο αλφάδι και να γράφει με μεγάλα γράμματα:

«ΨΑΡΩΣΕΣ ΜΑΛΑΚΑ! ΠΑΝΤΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΦΡΙΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙΣ!»

Παραδόξως όμως η ευχή μου δεν πραγματοποιήθηκε (πράγμα που σπάνια συμβαίνει)
Και ήταν καφρίλα.
Μια από τις χιλιάδες που μας σερβίρουν καθημερινά. Και για τις οποίες σε μικρές στιγμές ελευθερίας μονάχα παίρνουμε το αίμα μας πίσω…



Δεν γινόταν όμως παρόλα αυτά να μην γευτώ την φέτα ψωμιού με το έτοιμο πασαλειμμένο βουτυράκι, και να φέρω με πλάγιο τρόπο στο blog αυτό την παρακάτω αφίσα:



20-21-22 λοιπόν θα τα πούμε στο 3ήμερο της +τεχνία- στην Αθήνα στη σχολή καλών τεχνών. Όσοι άπιστοι προσέλθετε.
Όσο για τους φίλους από την Βουλγαρία που θα θελήσουν να κατέβουν,
να κάτι που (μαθαίνεται εύκολα απ’ έξω και) ίσως βοηθήσει…