Κόπι πέιστ έκανα πρώτη φορά στα 22. Όταν πήρα τον πρώτο μου υπολογιστή δηλαδή. Έναν της σειράς βέβαια…ούτε γρήγορο, ούτε ακριβό, ούτε mac, ούτε φορητό. Κανένα πρόβλημα δεν είχα με την κοινωνικοποίησή μου μέχρι τότε, μιας και ο υπολογιστής ήταν για μένα μόνο ένα απίστευτα χρήσιμο πράγμα για να αντιγράφω cd.
Να όμως που σε κάποια φάση της ζωής μου ήθελα να ηχογραφώ για πλάκα καμιά μουσική, να στήνω καμιά αφίσα κτλ κτλ…Το ίντερνετ να δείτε πόσο μετά ήρθε να προστεθεί στις ανάγκες μου…Και το λέω χωρίς το παραμικρό ίχνος υπερηφάνειας..
Γιατί το ίντερνετ είναι β α σ ι κ ό .
Και όλο το παραπάνω, ήταν μια άκυρη εισαγωγή για το θέμα μου…το συνηθίζει το ψώνιο που κρύβεται μέσα μου…
Τώρα θα μου πείτε
«ε ποιο είναι το θέμα σου; Και γιατί τα γράφεις τέλος πάντων αυτά ρε καραγκιόζη.»
Ε γιατί από τα βασικά ερωτήματα που γεννιούνται για την διαχείριση πληροφοριών μέσο του ίντερνετ, δεν είναι μόνο τι γράφεις δημόσια οικειοθελώς, με την όποια αναγνωρισιμότητα μπορείς να έχεις μέσα από ένα ψευδώνυμο ή ένα μπλογκ για παράδειγμα, αλλά και τί πληροφορίες δίνεις χωρίς να το ξέρεις…Από αυτό το μπλόγκ τουλάχιστον, καλώς ή κακώς έχω δώσει πολλές για μένα.
Παρακολούθησα πριν κάτι χρόνια μια διάλεξη ενός ηλεκτρολόγου μηχανικού και μηχανικού υπολογιστών. Το θέμα ήταν ένα ψαχτήρι όπως αυτό της google.Με το πρόγραμμά του αυτό, και για να μην το πολυκουράζω, απέτρεπε έως έναν βαθμό τον εντοπισμό του στίγματος μας, και το τι ψάχνουμε στο δίκτυο, από τρίτους.
Για παράδειγμα κάθε σοβαρή ασφαλιστική στην Ευρώπη, πριν κάνει μια βαρβάτη ασφάλεια υγείας σε κάποιον, τον «ξεσκονίζει» και ηλεκτρονικά. Αν έψαξε ας πούμε πρόσφατα από τον υπολογιστή του για βηματοδότες, μάλλον θα του πει κύριε σόρυ, δεν σας ασφαλίζουμε. Λίγο σενάριο επιστημονικής φαντασίας ακούγεται βέβαια, αλλά αυτό τουλάχιστον ισχυριζόταν ο φοιτητής, που πήρε και βραβείο νομίζω…
Λίγο χαομένα γράφω και μάλλον θα σταματήσετε να διαβάζεται, αλλά ελπίζω έστω και ένας να συνεχίσει…έχει μια μικρή αξία το ρητορικό ερώτημα τρομάρα του…
Φαντάζομαι πως αυτά που γράφω τώρα (2011), είναι προϊστορικά νέα για πολλούς. Αλλά εδώ και πολύ καιρό, μετά από ψάξιμο, και έχοντας δει τις πραγματικές δυνατότητες προγραμμάτων εντοπισμού ip, εντυπωσιάστηκα.
Σου δείχνουν όχι μόνο σε ποια πόλη είσαι, αλλά ποια είναι η διεύθυνσή σου (πραγματικές βέβαια πάνω στον χάρτη),από ποία σελίδα βγήκες και σε ποια μπήκες, όχι ποια ώρα, αλλά ποιο δευτερόλεπτο, τι υπολογιστή έχεις, πόση μνήμη έχει, αν χρησιμοποιείς firefox, explorer, chrome, ποια εταιρία σου παρέχει ίντερνετ κτλ. κτλ…
Σταματάω εδώ. Γιατί μπορεί να μας πιάσει ναυτία…
Λοιπόν
Το προβοκατόρικο ερώτημά μου είναι αυτό.
Οι κακοί των πολυεθνικών και των αντιτρομοκρατικών είναι τόσο ανήθικοι που παρακολουθούν κόσμο;
Και το ορθό ερώτημα αυτό:
Ποια είναι η ορθή χρήση τέτοιων προγραμμάτων;
Τέτοιων προγραμμάτων που βρήκα εντελώς δωρεάν στο δίκτυο, τέτοιων και πιο εξελιγμένων που σίγουρα έχουν και κινηματικά μέσα. Τέτοιων και εντελώς εξελιγμένων που κατέχουν οι κάθε είδους αστυνομίες και τα τσιράκια τους.
Ποια είναι η ορθή τους χρήση από μεριάς των αγωνιζόμενων;
Και η θέση της ξεναγού:
Όσο μπαίνουν ρουφιάνοι προδότες και αφεντικά στα κινηματικά ή μη μέσα, όλες οι πληροφορίες που μπορούμε να πάρουμε είναι χρήσιμες.
Όσο μπαίνουν νοσταλγοί του χίτλερ πιστοί του δόγματος κληρονόμησης «ρυπαρών dna», οι πληροφορίες είναι επίσης χρήσιμες.
Όσο σεξιστές που θεωρούν τις γυναίκες πουτάνες και παρακατιανές, τους πούστηδες πούστηδες, τις λεσβίες ανέραστες, μπαίνουν στα μέσα κινηματικά ή μη, οι πληροφορίες είναι το ίδιο χρήσιμες.
Τη γνώμη σας με φαξ…
ώπα…
λάθος…
mail…
υψηλή τεχνολογία είπαμε…!!!
